Het is nu zo’n half jaar geleden dat we met elkaar begonnen zijn aan de ontwikkeling van Regio Zuid. Er is veel gebeurd en er staat nog veel te gebeuren waar het de samenwerking tussen de geloofsgemeenschappen van de H.Petrus, Lam Gods en Hartebrug betreft.

Voor mijzelf was het geen eenvoudige start. Immers de beide andere Regio’s kregen een pastoor als ‘Eerst aanspreekbare’. En dat ben ik niet, geen pastoor, geen priester en dus ook naar de aard van de zaak geen herder. Het afgelopen half jaar heb ik me wel afgevraagd als het om herderen en kuddes gaat welk beeld of welke rol dan wel bij mij past ? Die van een herdersstaf, ben ik er voor de herders van ons parochie om op te leunen, ben ik tot steun ? Zeker, maar een staf is zo’n ding en zegt niets over de relatie met de geloofsgemeenschappen, de mensen die aan mijn zorg zijn toevertrouwd. De herdershond dan, die samen met de herder zorg draagt voor de veiligheid van de kudde onderweg naar grazige weiden. Ik moet zeggen dat dat me al meer aansprak.Tijdens een bijeenkomst met vrijwilligers werd mij een mooi beeld aangereikt: die van de Belhamel. Daar herken ik me wel in. Er zit iets speels ondeugends in dat beeld, als je het overdrachtelijk gebruikt. Letterlijk is de Belhamel het schaap dat voorop loopt met een bel om zijn nek, de andere schapen volgen de Belhamel die op zijn beurt voortdurend in contact staat met de herder. Die rol past me wel maar dan… Bij enige speurwerk bleek dat een hamel een gesneden ram is. En dat ging nu weer niet voor mij op. Enig dieper graven leerde mij dat als een ram, niet meer achter de vrouwtjes aan hoeft om te zorgen voor een talrijk nageslacht, hij meer aandacht heeft voor de goede weg en de kwaliteit van het gras. En precies toen werd mij duidelijk wat mijn rol zou kunnen zijn.

In Regio Zuid gaat het niet in de eerste plaats om de aantallen, om de toename van het aantal gelovigen. Het zou mooi zijn maar dat is een hele opgave in deze tijd. Veel meer gaat het om vitaliteit, de goede weg en de kwaliteit van gras. Verder kan de Belhamel niet zonder de bereidheid van de kudde om met hem mee te trekken. Wat dat betreft ben ik bevoorrecht en bijzonder trots op de kudde die wij samen mogen vormen. Zeker geen groep blatende volgzame schapen, maar mensen met doorleefd geloof, inspiratie en kwaliteit.  Zoekers en weifelaars, overtuigden en voortrekkers, lammeren en schapen op leeftijd, we hebben het allemaal. Wie goed kijkt ziet nu nog drie kleuren in de kudde, vaak lopen ze in een groepje bij elkaar, afkomstig uit verschillende schaapskooien. En dat … dat maakt helemaal niet uit want we zijn wel samen op weg. En wat mijzelf betreft, ik zou het fijn vinden om ook na de zomer, als we het nieuwe werkjaar starten de Belhamel te mogen zijn. U allen een mooie en goede zomer toegewenst,

Uw belhamel,
Pw. Marlene Falke